هدف این مقاله کمک به مدیران مدارس و کارکنان آنها در تمام مراحل آموزشی است تا با ترسیم برخی از رویکردهای جهانی برای همه دانشآموزان و به منظور حمایت از سلامت روان و رفاه کودکان و نوجوانان در پرتو تأثیر همه‌گیری ویروس کرونا، از کسانی که نیازهای بهداشت روانی در سطح پایین دارند، حمایت کند.
می‌دانیم که گروه‌هایی از کودکان و جوانان وجود خواهند داشت که همه‌گیری کرونا برای آنها نگرانی‌های جدی‌تری ایجاد کرده است. این دانش آموزان به حمایت بیشتری نیاز دارند و احتمالاً به کمک تخصصی بیشتری از خدمات بهداشتی یا مراقبت اجتماعی نیاز خواهند داشت. مدارس باید به طور ویژه‌ای نسبت به کسانی که از قبل شرایط سلامت روانی نامناسبی داشته‌اند و کسانی که تجربیات نامطلوب مستقیماً مرتبط با ویروس کرونا دارند، مانند بیماری و سوگ، هوشیار باشند.
تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان از گروه‌های حاشیه نشین و دارای سطح اقتصادی پایین‌تر بیشتر احتمال دارد که پیامدهای سلامتی ضعیفی را تجربه کنند و بنابراین، در طول همه‌گیری مشکلات سلامت روانی را بیشتر تجربه می‌کنند. در انگلستان، میزان مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا در میان افراد سیاه‌پوست و گروه‌های قومی آسیایی بالاتر است. از این نظر، شواهد در حال ظهور نشان می‌دهد که ویروس کرونا نابرابری‌های مرتبط با عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت روانی و جسمی را تشدید می‌کند. چندین عامل اجتماعی و اقتصادی (مانند فقر و جدایی از والدین و مراقبان) برخی از جوانان را در برابر چالش های بهداشت روانی ناشی از همه گیری آسیب پذیرتر می‌کند. کودکان و نوجوانان در خانواده هایی که آزار خانگی را تجربه کرده اند، در معرض خطر افزایش مشکلات سلامت روان هستند.
تأثیر همه گیری بر سلامت روان
همه گیری ویروس کرونا بی سابقه است؛ هیچ یک از ما قبلاً این را تجربه نکرده‌ایم، بنابراین نمی‌دانیم تأثیر دقیق آن چه خواهد بود. علاوه بر این، هر کودک و خانواده به طور متفاوتی واکنش نشان خواهند داد. مهم است که به خاطر داشته باشید که برای اکثر دانش آموزان، قرنطینه تجربیاتی را نیز به همراه خواهد داشت که ممکن است تأثیر مثبتی بر سلامت روان آنها داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از کودکان و جوانان ممکن است از داشتن زمان بیشتر و به اشتراک گذاشتن تجربیات جدید با خانواده لذت برده باشند. برخی ممکن است روال های جدیدی را ایجاد کرده باشند که برای آنها بهتر عمل می کند و برخی ممکن است فشار کمتری را از آزمون ها، امتحانات و موفقیت تحصیلی احساس کنند.
دیگران ممکن است مهارت‌های جدیدی مانند ایجاد انعطاف‌پذیری، توانایی‌های حل مسئله و استراتژی‌های مقابله‌ای جدید را توسعه داده باشند. با این حال، این بیماری همه‌گیر به طرق مختلف بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد.
علاوه بر تأثیر کوتاه مدت، ممکن است پیامدهای بلندمدتی برای سلامت روان نیز داشته باشد. اثرات منفی احتمالی همه‌گیری ویروس کرونا بر سلامت روانی کودکان و جوانان عبارتند از: امکان از دست دادن دیدن دوستان و خانواده، عدم اجتماعی شدن، از دست دادن عزت نفس به دست آمده از گروه همسالان اضطراب، ترس و سردرگمی، ترس از عدم اطمینان، در آینده، ترس از تعطیلی مدارس در آینده، سردرگمی در مورد قوانین جدید، اضطراب در مورد بیماری و بهداشت، الگوهای خواب بهم ریخته که باعث از دست دادن تمرکز و تأثیر بر خلق و خو می شود، تجارب خانوادگی مانند سوء استفاده و تعارض، فشار مسائل مالی، مقابله با مسائل بهداشت روانی بزرگسالان، افزایش مسئولیت های مراقبتی، نگرانی در مورد از دست دادن یادگیری و عقب افتادن دوباره از مدرسه،نگرانی های تحصیلی به دلیل تعطیلی مدارس یا لغو امتحانات، عدم دسترسی به بزرگسالان مورد اعتماد، سوگواری و بیماری در ارتباط با مقابله با بیماری یا مرگ خانواده، دوستان وعزیزان.
بازگشت به مدرسه
برای برخی از کودکان و جوانان، مدیریت بازگشت به مدرسه ممکن است چالش‌برانگیزترین جنبه‌ای باشد که با آن روبرو هستند. وقتی دانشآموزان به مدرسه باز می‌گردند، ممکن است با این موارد دست و پنجه نرم کنند: ترس، اضطراب و عدم اطمینان در خصوص انتشار یا ابتلا به ویروس، جدا شدن از خانواده، رعایت فاصله اجتماعی در محیط مدرسه، جنبه های «لذت بخش» و اجتماعی مدرسه ممکن است اتفاق نیفتد یا متفاوت باشد، بازسازی، تغییر و حفظ روابط با همسالان و بزرگسالان، خودتنظیمی، تمرکز و درگیری، سازگاری با روال و مرزهای مدرسه.
معلمان ممکن است متوجه رفتارهای غیرعادی در دانشآموزان خود شوند. کودکان ممکن است جهنده، فرار، بیش از حد هوشیار باشند یا ممکن است به سختی به آرامش برسند. همچنین کودکانی وجود خواهند داشت که گوشه گیر می شوند یا نمی‌خواهند به مدرسه بیایند.
حمایت از دانش آموزان برای بهبودی
کودکان و جوانان اغلب انعطاف پذیرتر از آن چیزی هستند که ما به آنها اعتبار می‌دهیم و باید به خاطر داشته باشیم که مدارس نمی توانند مسئول همه چیز باشند. آنها فقط می‌توانند آنچه در مدرسه اتفاق می افتد را کنترل کنند و تأثیر بسیار محدودی بر زندگی خارج از مدرسه دارند. در اینجا چند استراتژی ساده وجود دارد که می‌توانید در مدرسه خود عمل کنید:
* با ارائه ساختار، فعالیت های معمول و لذت بخش، احساس امنیت را در مدرسه ایجاد کنید.
* فرصت هایی را برای دانش آموزان فراهم کنید تا با یکدیگر و با بزرگسالان مورد اعتماد در مورد تجربیات خود از قرنطینه صحبت کنند.
* از دوستی ها حمایت کنید و زمان و مکان را برای دانش آموزان فراهم کنید تا با یکدیگر و با زندگی مدرسه ارتباط برقرار کنند.
* در قرار دادن دانش آموزان در گروه ها دقت کنید و به طور منظم نحوه کار این گروه ها را بررسی کنید.
* به صحبت های دانش آموزان گوش دهید و از شورای مدرسه خود برای دریافت بازخورد و نظرات کودکان و جوانان استفاده کنید.
* در مورد کرونا و نگرانی های مربوط به آن صحبت کنید، از این به عنوان فرصتی برای تصحیح اطلاعات نادرست استفاده کنید.
* اطمینان حاصل کنید که نیازهای تحصیلی برآورده شده است اما فشار تحصیلی زیادی بر دانش آموزان وارد نکنید.
* از معلمان و خانواده ها با استرس ها و اضطراب های خود حمایت کنید که به نوبه خود به دانش آموزان کمک خواهد کرد.
* هنگام اعمال سیاست رفتاری انعطاف پذیر و حمایت کننده باشید.
ترس، اضطراب و عدم اطمینان
به عنوان معلمان و رهبران مدرسه، چندین کار وجود دارد که می‌توانید برای حمایت از کودکان و جوانانی که ممکن است در این زمان احساس اضطراب می کنند، انجام دهید. اگر کودکی احساس اضطراب می کند، در اینجا چند استراتژی ممکن است برای اجرا مفید باشد:
* نگرانی را به عنوان واکنشی به ندانستن عادی کنید. به کودکان و جوانان کمک کنید تا علائم فیزیکی اضطراب خود را شناسایی کنند و در مورد گزینه‌های حمایتی که در دسترس آنها است به آنها بگویید. شفاف و مداوم ارتباط برقرار کنید.
* به کودکان و نوجوانان کمک کنید تا راهبردهای مقابله‌ای مثبتی را شناسایی کنند که به آنها کمک می‌کند تا اضطراب خود را مدیریت کنند، مانند استراحت‌های منظم، انجام فعالیت بدنی، تمرینات تنفسی، صحبت در مورد یا ابراز احساسات، داشتن یک برنامه منظم و ارتباط بادیگران.
* آرام باشید، اما حمایتگر باشید و سعی کنید درگیر احساسات کودک یا جوان نشوید.
* هنگامی که کودکان و جوانان با اضطراب های خود مواجه می شوند، موفقیت‌های کوچک (و بزرگ) را تحسین و به آنها پاداش دهید. می تواند به آنها کمک کند تا مثبت بمانند.
* به کودکان و نوجوانان گزینه های حمایتی داخلی و خارجی در دسترس آنها را یادآوری کنید و در صورت نیاز آنها را به پشتیبانی تخصصی ارجاع دهید. به آنها کمک کنید تا کارکنانی را که می توانند از آنها حمایت کنند، شناسایی کنند.
روابط
روابط، بخش کلیدی کمک به کودکان و جوانان برای ادغام مجدد در زندگی مدرسه خواهد بود. در نتیجه همه‌گیری، بسیاری از دانشآموزان نمی‌توانند دوستان، خانواده‌های بزرگ، معلمان و سایر بزرگسالان مورد اعتماد خود را ببینند. از آنجایی که روابط بخشی جدایی ناپذیر از رشد اجتماعی و رشدی است، هر گونه اختلال در روابط آنها می‌تواند برای رفاه آنها بسیار چالش برانگیز باشد. در حمایت از دانش آموزان در روابط خود، مدارس باید این موارد را در نظر بگیرند:
* احتمالاً دانشآموزان راه‌هایی را برای برقراری مجدد ارتباط با همسالان خود و احتمالاً ایجاد گروه‌های دوستی جدید دنبال می‌کنند، به‌ویژه اگر دوستانشان فوراً به مدرسه باز نگردند یا در «حباب‌های آموزشی» متفاوتی قرار بگیرند .
* شاگردان ممکن است برای ایجاد یا برقراری مجدد روابط با کارکنان مدرسه به زمان نیاز داشته باشند.
* بررسی نحوه ارائه طیف وسیعی از مداخلات که به دانش آموزان فرصت برقراری ارتباط مجدد با همسالان خود و ایجاد شبکه های اجتماعی جدید را می دهد، مفید خواهد بود.
* اگر دانش آموزان بخواهند از نظر عاطفی احساس امنیت کنند و بتوانند دوباره در یادگیری شرکت کنند، داشتن احساس تعلق مهم خواهد بود .
* آنها باید دانش آموزان را از گزینه های حمایتی در دسترس آنها چه در داخل و چه در خارج از مدرسه آگاه سازند. این به تقویت حس اعتماد و محدودیت کمک می کند که برای ایجاد رابطه مهم است.
خودتنظیمی، تمرکز و درگیری
برخی از دانش آموزان برای استقرار مجدد در یادگیری به کمک نیاز دارند. نگرانی دانش آموزان در مورد بازگشت به مدرسه نیز ممکن است بر سطح تمرکز آنها تأثیر بگذارد. مدارس باید در مورد آنچه که باید انتظار داشته باشند، واقع بین بوده و به دانشآموزان زمان بدهند تا حل شوند. در حمایت از دانش آموزان در این زمینه، مدارس باید موارد زیر را در نظر بگیرند:
* یافتن راه هایی برای معلمان برای برقراری ارتباط مجدد و ارتباط با دانش آموزان خود قبل از اینکه از آنها انتظار مشارکت در یادگیری داشته باشند. کاوش راه‌هایی که از طریق آنها می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا در کلاس‌های درس خود، با همسالان و معلمان خود احساس راحتی و امنیت کنند، قبل از اینکه تأکید بر مطالعه آکادمیک شود.
* ایجاد فرصتی برای به اشتراک گذاشتن موفقیت ها و دستاوردها در دوران قرنطینه (اعم از تحصیلی و غیر آکادمیک) یا تأمل و پردازش برخی از تجربیات آنها.
* پرسیدن از دانش آموزان در مورد تجربیاتشان از آموزش از راه دور چه چیزی را دوست داشتند و چه چیزی را دوست نداشتند؟ مشارکت دادن آنها در شکل دادن به ظاهر بازگشت آنها به مدرسه می تواند بسیار قدرتمند باشد و احتمالاً به مشارکت کمک می کند.
* تمجید از دستاوردهای کوچک و ارائه اطمینان خاطر به حمایت از دانش آموزان در این انتقال کمک می کند، زیرا برخی ممکن است نگران به روز نبودن تکالیف مدرسه باشند.
استفاده از آموزش های فردی و اجتماعی
آموزش شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی نقشی کلیدی در کمک به مدارس برای توسعه «برنامه درسی بازیابی» دارد. در این درس‌ها می توان به حمایت از دانش آموزان برای مدیریت طیف وسیعی از نگرانی‌ها و نگرانی‌های مربوط به بازگشت به مدرسه توجه کرد.
این امر همچنین به آنها کمک می‌کند تا بتوانند در درس‌های دیگر تمرکز کنند و موفق شوند. دانش آموزان در قرنطینه تجربیات منحصر به فردی خواهند داشت. برخی از آنها نیاز به مداخله مناسب دارند، اما همه دانش آموزان در هنگام بازگشت به مدرسه و فراتر از آن به مقدار قابل توجهی حمایت برای مدیریت سلامت جسمی و عاطفی و روابط خود نیاز دارند. بنابراین، برنامه درسی مدرسه و دروس منظم شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی باید نقش اصلی را ایفا کند. اما مدارس و معلمان از طریق آموزش شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی چه کاری می‌توانند انجام دهند؟
* برای افزایش احتمالی افشاگری‌ها از سوی کسانی که در طول قرنطینه آسیب‌های روحی یا سایر مشکلات را تجربه کرده‌اند یا شاهد آن بوده‌اند، به دنبال درس‌های شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی باشید.
*از درس های شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی به عنوان بخشی از استراتژی برای اتصال مجدد دانش آموزان و تثبیت جایگاه آنها در داخل «حباب» یا «غلاف» در صورت لزوم استفاده کنید.
*زمانی را صرف ایجاد مجدد قوانین پایه شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی و اطمینان از امن بودن کلاس درس کنید. دانش آموزان باید دوباره به عنوان یک گروه احساس پیوند داشته باشند، به معلم خود اعتماد کنند و در بررسی مسائل دشوار احساس امنیت کنند.
*در مورد تجربیاتی که دانشآموزان داشته‌اند، از طریق سناریوها و شخصیت‌های داستانی به‌جای بحث آزاد درباره تجربیات فردی دانش‌آموز صحبت کنید.
*برای حمایت از فرآیندهای مراقبتی، ممکن است از زمان درس برای بررسی دانشآموزان در مورد نیاز آنها و نگرانی ها و احساسات اصلی آنها در مورد بازگشت به مدرسه استفاده شود (این می‌تواند هم آموزش فوری و هم برنامه ریزی شخصی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی آینده را توسعه دهد).
در مجموع این موضوعات را بلافاصله پس از بازگشت مدارس پوشش دهید:
* انتقال شامل روال ها و مهارت های یادگیری برای کمک به بازگشت به زندگی مدرسه.
* دوستی مانند برقراری مجدد دوستی هایی که از راه دور بوده اند، پیدا کردن دوستان جدید (در صورت مربوط به گروه سال) و مدیریت مسائل دوستی.
* ارتقای رفاه از جمله مدیریت اضطراب، ارتقای رفاه مثبت، راهبردهای مقابله و مقابله با تغییر.
* هنگام پرداختن به موضوعات در آینده، تأثیر بالقوه کووید – ۱۹ و نحوه مدیریت حساس این مسائل را در نظر داشته باشید. به عنوان مثال، با شوک اقتصادی ناشی از کووید- ۱۹، جوانان ممکن است در مورد مسائل مالی خانواده و همچنین چگونگی تأمین رفاه مالی خود در آینده نگران باشند.
* خطر افزایش آسیب‌پذیری دانشآموزان را که ناشی از وضعیت کووید- ۱۹ است، در نظر بگیرید، برای مثال، افزایش اضطراب کودکان و جوانان.
* در نظر بگیرید که چگونه فن‌آوری‌های آنلاین در حال حاضر در درس‌ها مورد بحث قرار می‌گیرند و مطمئن شوید که مثال‌ها و سناریوهای مورد استفاده در فعالیت‌ها منعکس‌کننده استفاده فعلی دانشآموزان از رسانه‌های آنلاین است. به عنوان مثال، دانش آموزان ممکن است استفاده خود را از چت تصویری و پخش زنده در طول قرنطینه افزایش داده باشند.
تهیه کننده : آقای علیرضا صالح
تأیید شده توسط آقای علیخو معاون آموزشی