چه میعادگاه خلوت و زیبایی! اسماعیل، در دستهای اراده ابراهیم. سر اسماعیل، در آغوش پدر و نگاه اسماعیل، نه به چشم های پدر، که به آن سوی ابرها و آسمانها و خدایی که چند لحظه بعدتر را بهتر از همه میدانست. آن روز، نه گلوی اسماعیل بریده شد و نه ابراهیم پدری را بر بندگی ترجیح داد. تنها رضایت و سرسپردگی به «او» بود که بیداد میکرد، پس به رسم نمایش سرفرازی و قبولی، گوسفندی ذبح شد. از آن روز بزرگ و باشکوه تاکنون، جشن میعاد اسماعیل و ابراهیم با فرمان پروردگار، هر سال و هر قربان، تکرار میشود و در دل ایمان مومنان دوست، آذین پرنشاط قرب و دیدار، بسته میشود . روز چهارشنبه 28 تیرماه 1400 به مناسبت نزدیک شدن به عید سعید قربان خانم یزداندوست مربی محترم پرورشی مدرسه را فضا سازی نمودند .
